Imbir to wieloletnia roślina występująca głównie w Azji, na Wyspach Oceanu Spokojnego, w Indiach, Ameryce Południowej i Afryce. Imbir znany jest jako zioło w medycynie chińskiej, zachodniej i ludowej oraz jako przyprawa stosowana w kuchni. Najczęściej spotykany i używany jest w postaci świeżej (korzeń), rzadziej występuje suszony korzeń imbiru jako zioło (u nas bardziej powszechna jest wersja sproszkowana, mająca inne działanie niż forma suszona ). Obydwie postaci imbiru, zarówno świeża jak i suszona, różnią się od siebie działaniem i mają nieco odmienny wpływ na organizm. Imbir jest ciepły, posiada właściwości rozgrzewające, w smaku jest ostry.
Dlaczego imbir jest zdrowy?
Intensywny aromat imbiru, ze świeżą, trochę słodką, a trochę drzewną nutą to zasługa zingiberolu – składnika olejku eterycznego. Natomiast substancje żywicowe m.in. gingerol i zinferon, odpowiadają za palący, lekko gorzki smak. Wszystkie te substacje mają lecznicze właściwości. Dzięki nim imbir m.in.:
- Ułatwia trawienie. Olejek zawarty w kłączu pobudza wydzielanie śliny i soku żołądkowego, działa żółciopędnie i rozkurczowo, leczy wzdęcia.
- Łagodzi mdłości (jest składnikiem leków przeciw chorobie lokomocyjnej), przeciwdziała wymiotom po narkozie i chemioterapii. Wzmaga apetyt.
- Zmniejsza agregację (zlepianie) płytek krwi, chroni więc przed tworzeniem się zakrzepów. Jest niezbędnym dodatkiem do menu osób z podwyższonym cholesterolem.
- Łagodzi bóle miesiączkowe. Warto też dodawać go do jedzenia, gdy tylko zauważymy pierwsze oznaki PMS.
- Leczy przeziębienia, działa napotnie (w przypadku przeziębienia z awersją do zimna, by wywołać poty) i przynosi ulgę chorym stawom, bo jest bogaty w substancje przeciwzapalne. Wchodzi w skład niektórych maści i plastrów rozgrzewających. Podczas masażu kilka kropli olejku imbirowego przynosi ulgę obolałym mięśniom.
- Leczy migreny – regularnie stosowany zmniejsza częstość i ilość ataków, łagodzi też towarzyszące im mdłości.
- Działa przeciwobrzękowo, bo zawarty w nim olejek eteryczny ma działanie moczopędne.
- Dba o jamę ustną. Ma działanie odkażające i odświeżające, pozostawia miły zapach w ustach. Leczy infekcje, pobudza wydzielanie śluzu. Warto płukać nim bolące gardło (do szklanki bardzo ciepłej wody wsypać 2 łyżeczki sproszkowanego imbiru).
- Zwiększa koncentrację i wydajność umysłową, bo poprawia ukrwienie mózgu. Odrobina sproszkowanego imbiru dodana do kawy, niweluje jej szkodliwe właściwości.
- Polepsza krążenie krwi, wspaniale rozgrzewa cały organizm. W medycynie chińskiej uchodzi za “gorący”, powodujący ogień w ciele. Pobudza też organy płciowe. Tam, gdzie rośnie, czyli w tropikalnej Azji, używa się go jako afrodyzjak.
Imbir posiada właściwości ogrzewające i rozpraszające zastój i zimno:
- wzmaga krążenie krwi,
- ułatwia trawienie i przyswajanie pokarmów,
- dodany do mięs, ryb oraz owoców morza przeciwdziała ich toksyczności i sprawia, że są lepiej przyswajane przez organizm.
Kilka plasterków imbiru dodanych do potraw wzmacnia ich charakter rozgrzewający. W przypadku warzyw i owoców dodanie świeżego imbiru sprawi, iż będą one mniej wychładzające. Gdy dodamy imbir do mięs, ryb lub owoców morza, wówczas potrawy te będą miały bardziej rozgrzewający charakter. Świeży imbir ma swoje zastosowanie również jako dodatek do deserów, dań z owoców, kompotów, wówczas zmniejszają się ich właściwości nawilżające.
Komu nie wolno jeść imbiru:
Imbir to bardzo ostra przyprawa, mająca drażniące działanie. Nie można się nią bezkarnie zajadać. Unikaj imbiru, jeśli jesteś w ciąży lub karmisz, chorujesz na przewlekłą chorobę przewodu pokarmowego, np. wrzody żołądka lub dwunastnicy, cierpisz na refluks żołądkowy.
Imbir suszony (nie sproszkowany!) pomaga między innymi przy:
- wymiotach,
- zimnych kończynach,
- bólu w podbrzuszu spowodowanym zimnem,
- reumatyzmie,
- biegunce.
Aby zrobić samodzielnie imbir suszony, należy pokroić świeży korzeń imbiru razem ze skórką na plasterki i suszyć w piekarniku nagrzanym do temperatury 100 stopni Celsjusza przez ok 2-4 godziny, zaglądając od czasu do czasu, lub suszyć w suszarce elektrycznej do warzyw i owoców. W lecie warto suszyć imbir na papierze w przewiewnym i nasłonecznionym miejscu. Przechowywać w szczelnym i ciemnym naczyniu.
Imbir to przede wszystkim ceniona przyprawa kuchni orientalnej. Korzeń imbiru ma właściwości bakteriobójcze, dlatego też wykorzystuje się go do konserwowania żywności. Natarcie świeżym imbirem usuwa niepożądany zapach przechowywanego mięsa.
Imbir spożywa się na świeżo w plasterkach, marynowany, suszony, kandyzowany lub mielony. Kawałki imbiru można dodawać do marynowania ogórków, dyni i gruszek. Ta egzotyczna przyprawa nadaje pikantny aromat sałatkom owocowym, kompotom i marmoladom. Szczypta imbiru podnosi walory smakowe pasztetów, flaków, sosów i rosołu z kury. Obok cynamonu imbir dodaje się do wypieku wielu ciast szczególnie pierników. Angielską specjalnością jest piwo i chleb imbirowy.
Jak widzicie ma bardzo wiele zastosowań. Oprócz tradycyjnych przypraw warto mieć suszony imbir i również po szczypcie dodawać do potraw. Jest to pewien nawyk który trzeba w sobie wyrobić. Dodatki takich przypraw sprawią, że polepszy się nasze zdrowie, naszej rodziny.
Trochę przepisów:
Piwo imbirowe
Składniki:
- 1 kg cukru,
- 40 g mielonego imbiru,
- 5 cytryn,
- 10 l gorącej wody,
- 40 g drożdży.
Do wody dodać sok wyciśnięty z pięciu cytryn, skórki z trzech cytryn pokrojone w paseczki oraz cukier i imbir. Płyn doprowadzić do temperatury około 25 st. C, dodać drożdże rozpuszczone w 1 szklance ciepłej wody, wymieszać.
Naczynie wypełniamy do ¾ pojemności gotowym płynem i lekko przykryte odstawiamy w chłodne miejsce. Następnego dnia przecedzamy piwo i rozlewamy do butelek, do ¾ ich pojemności. Szczelnie zamknięte odstawiamy w ciepłe miejsce na 2-3 dni. Teraz butelki przenosimy do chłodnego pomieszczenia i po dwóch dniach napój jest gotowy do użycia.
Nalewka na trawienie
- 2/3 korzenia imbiru,
- 1/3 ekologicznych suszonych daktyli,
- dobrej jakości wódka,
- duży słój z nakrętką.
Do słoja wkładamy na przemian pokrojony na duże kawałki imbir i daktyle w całości. Powinny wypełnić cały słój. Zalewamy wszystko wódką, tak, aby przykryła całość składników i zakręcamy. Odstawiamy na minimum 3 tygodnie. Nalewka jest im starsza tym lepsza, można ją przechowywać nawet do dwóch lat. Pijemy mały kieliszek po jedzeniu (ok. 3 łyżki stołowe). Nalewkę można również stosować przy przemarznięciu.
Napój imbirowy:
składniki:
- 400 ml wody
- kilka cienkich plasterków świeżego korzenia imbiru
- cytryna
- 2 łyżki jasnego, płynnego miodu
przygotowanie:
Wlej wodę do rondelka. Dodaj imbir, sok z cytryny i miód. Zagotuj, zmniejsz gaz i gotuj na małym gazie jeszcze ok. 3 minuty od zagotowania. Po tym czasie przecedź napój przez sito ( by plasterki imbiru zostały na sitku). Przelej do kubeczków. (Napój można pić na gorąco – wtedy świetnie rozgrzewa, jak i na zimno – wówczas wspaniale orzeźwia)
Napar z imbirem, tymiankiem i majerankiem
- 0,5 litra wody
- 2 łyżki utartego świeżego imbiru
- 2 łyżeczki suszonego majeranku lub gałązka świeżego
- 2 łyżeczki suszonego tymianku lub gałązka świeżego
- sok z 1 cytryny
- 1 łyżka miodu
Zagotować wodę. Dodać obrany ze skórki imbir (może być w plasterkach lub tarty), tymianek i majeranek. Gotować przez około 15 minut. Przecedzić przez sitko, ostudzić do temperatury około 40 stopni i dodać sok z cytryny i miód. Pić ciepły.